Od razu podkreślam - również uczę się sama, dlatego nie traktujcie proszę tego poradnika jako profesjonalnego. Nie jestem specjalistką w tej dziedzinie, a jedynie chcę ułatwić wam naukę. Przepraszam was od razu za błędy, które pewnie nie raz się pojawią i mam nadzieję że co bardziej zaznajomieni z tym językiem w komentarzach będą zwracać mi na nie uwagę. Mam nadzieję, że razem stworzymy treściwy, polski poradnik, bo jak pewnie wiecie tych angielskich jest mnóstwo - jednak nie każdy z nas angielski rozumie a co poniektórzy po prostu wolą uczyć się z polskich źródeł. Ja osobiście korzystam z anglojęzycznych filmików na youtube, z książki "rozmówki koreańskie" wydawnictwa Lingea oraz wybranych stron internetowych. To tyle ode mnie, zapraszam do lektury ;D
*Koreański jest językiem izolowanym, co znaczy, że nie należy do żadnej rodziny językowej.
*Koreański jest językiem typu SOV. Co to znaczy?
Zdania w języku koreańskim tworzy się w schemacie: podmiot - dopełnienie - orzeczenie
Ja (podmiot) owoc (dopełnienie) zjadłem (orzeczenie).
zamiast polskiego
Zjadłem owoc.
Stąd nazwa SOV - Subject Object Verb.
*Koreański jest językiem aglutynacyjnym.
Typowy wyraz to jeden morfem znaczeniowy i jeden lub więcej morfemów gramatycznych, z których każdy ma określoną pojedynczą funkcję, a ich wybór w niewielkim stopniu zależy od morfemu bazowego.
*W koreańskim zaimki odzwierciedlają honoryfikatywność języka.
Zaimki pierwszej osoby ("ja", "my")
jeo - forma uprzejma, liczba pojedyncza
na - forma neutralna, liczba pojedyncza
jeohui - forma uprzejma, liczba mnoga
uri - forma neutralna, liczba mnoga
Zaimki drugiej osoby ("ty", "wy")
dangsin - forma uprzejma, liczba pojedyncza
neo - forma neutralna, liczba pojedyncza
dangshindeul - forma uprzejma, liczba mnoga
neo-heui-deul - forma neutralna, liczba mnoga
*Alfabetem używanym do zapisu jest hangul. Składa się z 24 liter - 14 spółgłosek i 10 samogłosek, które zapisuje się w blokach po 2 do 5 znaków.
*W języku koreańskim bardzo ważna jest honoryfikatywność względem podmiotu. Mówiąc o czyimś statusie, mówiący lub piszący używa specjalnych rzeczowników lub końcówek czasowników aby wyrazić tę pozycję. Z szacunkiem, który wyraża się poprzez dobór odpowiedniego słownictwa i końcówek zwracamy się do starszych osób, obcych, pracodawców, szefów, nauczycieli, klientów itp. Na tym samym lub niższym poziomie, także podkreślanym słownictwem i stosowaniem odpowiednich końcówek, są młodsi nieznajomi, uczniowie, podwładni itp. Bardzo niegrzecznym i mogącym się dosyć tragicznie skończyć jest próba zwrócenia się do kogoś stojącego wyżej w hierarchii społecznej używając konstrukcji zarezerwowanej np. dla zwierząt lub osób stojących niżej w hierarchii od mówiącego.
*Czasami spotyka się w tekście koreańskim chińskie znaki hancha. Obecnie ich występowanie jest stale ograniczane a na ich miejsce wstawia się wyrazy zapisywane w alfabecie hangul.
* Interpunkcja w języku koreańskim jest niemal identyczna jak w alfabetach łacińskich. Obecnie zapisuje się wyrazy od lewej do prawej. Zdania zapisuje się z zachowaniem odstępów pomiędzy wyrazami.
*Podstawowe koreańskie słownictwo opiera się na rodzimych słowach. Jednakże ponad 50% słów to sinokoreańskie zapożyczenia z języka chińskiego. W niewielkim stopniu zapożyczano z języków mongolskich, sanskrytu i innych. Obecnie wiele nowych słów pochodzi z niemieckiego oraz angielskiego.
*Podobnie jak Japończycy, Koreańczycy także używają dwóch systemów liczenia, jeden rdzennie koreański a drugi zapożyczony z chińskiego.
Tyle na dziś! ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz